Włoskie makarony

Nasi producenci:

Corticella

Delverde

Divella

Monte Banato

Carazita

W przepisach kulinarnych Apicjusza, słynnego smakosza Cesarstwa Rzymskiego, przeczytać można o lasagni złożonej z warstw cienkiego ciasta przekładanych warstwami mięsa lub ryby. O tym wspaniałym daniu pisał także Horacy w swoich satyrach. W jednym z opowiadań „Dekameronu” Boccaccia opisane są makarony
ugotowane w rosole lub spoczywające pod stertą utartego sera. Pierwsi na pomysł suszenia makaronu wpadli Arabowie, którzy podczas swoich kupieckich wędrówek nie mieli możliwości przyrządzania codziennie świeżego makaronu. Stąd suszony makaron dotarł do nadmorskich miast Italii. Pierwszy dokument, zawierający wzmiankę o maccheroni pochodzi z 1279 r. i został sporządzony w Genui. Najwięcej jednak makaronu produkowano i spożywano w Neapolu i na Sycylii. Od XVII wieku można już było kupować makaron na straganach.

Nie ma takiego dnia dla Włocha, w którym zabrakłoby jego pasty (makaronu). Włosi spożywają ponad 300 różnych odmian makaronów, które klasyfikuje się ze względu na ich skład i kształt. Pszenicy o tzw. miękkim ziarnie (grano tenero) używa się zazwyczaj do wyrobu makaronów jajecznych, natomiast pszenica durum służy do produkcji wysokiej jakości makaronów suchych.

Kształt makaronu odgrywa główną rolę w harmonijnym łączeniu z różnymi sosami. W tradycyjnej klasyfikacji makarony dzielimy na długie i krótkie, oraz gładkie i prążkowane. Makarony długie łączy się z sosami płynnymi lub półpłynnymi, ze świeżych pomidorów, ryb lub owoców morza. W przeciwieństwie do długich makaronów, któtkie dobrze łączą się z sosami gęstymi i zawiesistymi, w skład których wchodzi mięso lub warzywa.

Poza standartowymi formami do rodziny makaronów zaliczamy także:

  • Lasagne - plastry makaronowe używane do zapiekanek.

Ogromna różnorodność makaronów i łatwość ich przyrządzania sprawia, że stały się one popularne nie tylko we Włoszech, a ilość ich zwolenników rośnie z roku na rok.